Seni beklerken demiştik. Çok mu yürekten çağırdık seni sabırsızlanıp erken geldin. Daha yazacak söyleyeceklerim vardı sen gelmeden. Hazırlıklarımız vardı, eksiklerimiz. Daha kocaman 9 hafta vardı gelmene. Hoşgeldin bebek, yaşama sırası sende yaşatma sırası bizde.
Tüm dünyayı işgal eden canlı cansız bütün varlıklardan üstünmüş gibi görünen insan oğlu/kızı doğduğunda ne kadar zayıf, ne kadar çaresiz, ne kadar muhtaç ve ne kadar güzel...
Doğum olayının kendisi bile yaşamla ölüm arasında bir yerde ve mükemmel tesadüfler zinciri olamayacak kadar mucizevi birşey. İki yakayı ayıran bir çizginin üstünden geçmek gibi. Çok büyük heyecan. Ne gönül verdiğin takımın şampiyonluk maçı ne büyük bir sınav öncesi ne bileyim insanı heyecanlandıracak başka ne varsa hepsinden daha büyük gibi. Bunu yaşadık bu Pazartesi. Ve biz artık anne-babayız. Hoşgeldin kızım, hoşgeldin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder